Goeiedaaaaag! (Pension Torenweg, Schoorl 1980-1985)
Met een schuin oog keek ik omhoog naar het grijze kleingeld-bakje wat op de allerbovenste plank stond in de inbouwkast van de keuken. ‘Eens even bedenken of ik daarbij kan’ dacht ik.
In Torenweg hebben we twee douchecabines waar je eerst een gulden in moet gooien voordat je warm water kon gebruiken. Een grote waar je makkelijk met z’n tweeën onder kan en eentje wat kleiner. Ik had gezien dat papa net allebei de kastjes had geleegd dus er lagen heleboel guldens in het grijze kleingeld-bakje wist ik. Voor mij waren dat geen guldens, voor mij waren dat heleboel snoepjes. Schuimblokken, trekdroppen, knotsen met twee kleurtjes, muizen enz enz.
‘Hee Liek, ga je mee zo naar goeiedaaaaaaaaaaaaag?’ vroeg ik gretig, want ik wist dat Liekje dat ook wel wilde en bovendien hebben we samen altijd lol daar in dat piepkleine snoepwinkeltje die vlakbij school staat. Altijd dezelfde mevrouw staat achter de toonbank en je kon precies weten wat ze ging zeggen, alleen maar dat ene. Voor de rest was ze altijd sjacherijnig en zei ze niks.
‘Ok, maar we hebben toch geen geld?!’ zei Angelique. ‘Ik kan wel ff een gulden jatten’ fluisterde ik in de keuken. ‘Dan moet jij ff op de uitkijk staan!’ In het midden van de keuken staat een groot rechthoekig soort kast/werkblad waar mama altijd de borden op kon neerzetten om het eten voor de gasten te verdelen. In die kast stonden dan rondom pannen in allerlei maten en schalen enzo. Ik zat ook graag op die kast als mama aan het koken was, dan liep ik niet voor d’r voeten en kon ik toch tegen haar aanpraten. ‘Kan het Liekje?!’ zei ik met enige zenuwen in mijn buik. ‘Ja nu!!’ zei Liek. Ik klom op het werkblad, ging aan de rand staan en liet me voorovervallen zodat ik me net tegen kon houden en landde tegen de middelste plank. Ik rekte me helemaal uit en ja hoor, ik wist met mijn rechterhand een gulden uit het grijze platte bakje te grissen. Gelukkig stond het bakje zo gedraait dat de guldens voorop lagen, anders moest ik een knaak jatten en dat is wel heel erg! Ik zette me vlug flink af en kwam weer recht te staan. Snel sprong ik met een hete kop van spanning van het werkblad af en zei ‘Kom we gaan’.
We liepen snel naar buiten en Angelique pakte haar fiets die tegen de muur stond. ‘Kom maar Camme, dan kan je achterop’ zei ze. Ik pakte mijn grote zus haar middel vast, zette een klein drafje in en hup sprong achterop. ‘Sjezus’ zei Liek, en door mijn landing op de bagagedrager slingerde ze het grindpad af de weg op. ‘Weet je hoeveel schuimblokken we daar wel niet voor kunnen kopen’ zei ik tegen Liek haar rug. ‘Ja en een knots!’ zei Liek. Na tien minuutjes fietsen en Liek haar fiets op de standaard had gezet stonden we naast elkaar voor de winkeldeur van het kleine winkeltje. ‘Ik ga wel voorop’ zei ik trots met mijn gulden die warm was geworden doordat ik m de hele weg ernaar toe in mijn hand had gehouden. Stel je voor dat ik m zou verliezen! Ik opende de deur, klingeling deed de bel en we stapten samen het winkeltje in. En daar klonk het bekende ‘goeiedaaaaaaaaaaaaaag’. Angelique en ik keken elkaar aan en schoten in de lach terwijl de winkelmevrouw verveeld stond toe te kijken en wachtte totdat we uitgelachen waren en wisten wat we wilden. ‘We willen graag 5 schuimblokken, twee trekdroppen, twee knotsen en een muis’ zei ik klein maar dapper. ‘Nog steeds verveelt pakte de mevrouw een zakje om alles in te kunnen doen. Liek en ik stonden geduldig te wachten tot ze klaar was en we ons op t snoep konden storten. Ze sloeg alles aan op de grote lompe kassa. Als ze daarachter stond kon ze ons niet eens meer zien staan, zo groot was ie. Dat is dan 1 gulden 10 zei goeiedaaaaaaaaaag. ‘ Oh maar dan heb ik te weinig’ zei ik verschrikt! De al zo sjacherijnige winkelmevrouw ging prompt nog sjacherijniger kijken. ‘Wat moet ik er af halen?’ vroeg ze monotoon. ‘Eeeeh, de muis’ zei Liek.
Toen we buiten stonden en Angelique haar fiets van de standaard haalde, kon ik niet wachten om het zakje te openen en eens even te kijken wat we wel allemaal voor heerlijks hadden waar we heeeeel lang mee konden doen. ‘Ik wil eerst een schuimblok!’ zei Liek terwijl ze zich klaar maakte om op de fiets te stappen. Ik stak een knots in mijn mond en ging alvast op de bagagedrager zitten. Angelique zette de fiets moeizaam in beweging, wist er een beetje vaart in te krijgen en stak al fietsend schuin over om het kleine weggetje op te fietsen. Dan konden we lekker binnendoor naar huis. Op ons dooie gemak slingerde Liek over het weggetje en daardoor schommelende mijn benen ontspannen van links naar rechts. ‘Hee Liek’ riep ik blij terwijl ik in het zakje zat te loeren en m’n lolly tegen m’n rechterwang parkeerde. ‘Er zitten zes schuimblokken in!!’ ‘ECHT?!’ Zei Liek, wat een knijn!’ Hard lachend zeiden we dan ook tegelijk ‘das lekker,‘GOEIEDAAAAAAAAAAAAAAAAAG.’.