KIPPENSOEP EN HET RAPPORT (Huize Boschrand, Bergen 1985)
De Bosrand, wat een geweldig huis. Het was een huis wat in Bergen stond, aan de Breelaan. Vierkant, wit, hoog, en vooral imposant! En het mooiste was nog wel dat als je vanuit de keuken de zijdeur uitliep, en je ging rechtsaf dan liep je langs twee zomerhuisjes die bij ons huis hoorden en dan moest je een hekje door, en dan was je in het bos! Gewoon in het bos! Dat was onze achtertuin eigenlijk!
Die zomerhuisjes waren een soort aanleunwoningen, zo zou je het wel kunnen noemen. In ieder huisje woonde een bejaard persoon, meneer van Iekelen en die andere ken ik niet zo goed, die is een beetje eng ook. De Bosrand was namelijk een particulier tehuis voor bejaarde mensen die ipv in een bejaardentehuis bij ons woonden. En er was ruimte genoeg want het huis had drie etages, een immense keuken, een lift, en iedere bewoner had een eigen ruime leefruimte.
Er woonde ongeveer vijf mensen bij ons verdeeld over de eerste en tweede etage en natuurlijk de huisjes buiten. Mama had het er maar druk mee want zij maakte iedere dag eten voor hen. in de ochtend, middag en avond. Samen met haar hulp, Mieke. Mieke had steil bruin haar wat altijd in een staart zat en een heel recht afgeknipte pony. Ik moest daar altijd naar staren dat dat haar zo recht geknipt kon worden. Ze was daarbij ook nog eens Belgisch en praatte heel gek, dus ik kon me wel vermaken door zittend aan de vierkante keukentafel naar haar te kijken en te luisteren. Mieke kon ook heeel goed Custard frambozen toetjes maken voor ons, ook als mama even niet keek en ik had mijn eigen toetje al op mocht ik altijd stiekem de grote bak tot op de bodem leeg lepelen.
Als je vanaf buiten de zijdeur door kwam nadat je een klein trapje op moest stapte je eigenlijk meteen in de keuken, als je dan een of twee stappen rechtdoor maakte en je ging rechtsaf de volgende deur weer door dan stond je aan het begin van de enorme lange gang. Aan deze gang had je dan rechts eerst mijn piepkleine en ook vierkante kamertje, dan de lift, en dan de oppervlakte van de grote trap naar boven van de zijkant gezien. Links was dan een klein inhammetje naar links, dan een paal waar je omheen moest lopen en dan had je Natas haar kamer, met enorme grote ramen. Dat was ook een hoek van het huis. Rechts naast die van Natas was Liek haar kamer, en daarnaast Papa en mama’s kamer. Allek had een eigen kamer op de tweede etage, hij was natuurlijk de oudste, dus mocht ook de grootste kamer.
Liep je de gang gewoon door vanuit de keukeningang gezien kwam je uit bij de voordeur van het huis, en nog net even links daarvoor de deur naar de huiskamer. Deze kamer was ook enorm groot, daar stond de grote bruine hoekbank, de donker houten eettafel met vier stoelen en een houten bank, dan stonden er de twee grote Kef boxen waar papa zo trots op is, en dan nog kon je rondjes rennen!
Op de eerst etage woonden twee oude dames, mevrouw Fijn en mevrouw Lint. Mevrouw Fijn haar kamer was pal boven die van Natas, en mevrouw Lint woonde precies boven mijn kamertje, aan de zijkant van het huis. En iedere keer als mama dan eten had gemaakt werd het op het karretje geladen zodat zij, of Mieke, of een van ons dit kon gaan ronddelen om het dan na het eten ook weer op te halen met datzelfde karretje. Hup, karretje de lift in en gaan.
Mevrouw Fijn was een heel klein vrouwtje, beetje krom met wit heel fijn haar waar je zo doorheen kon kijken. Ze was heel lief maar wel een beetje doof en ze praatte heel zachtjes. Mevrouw Lint daarentegen was lang, dun, ook krom, had wit altijd vet haar en praatte en zong (!) altijd heel hard. Mevrouw Lint was altijd wel heel interessant want 'ze had ze niet allemaal op een rijtje' had mama ons verteld. De rode lippenstift zat altijd helemaal boven haar bovenlip of op haar tanden. Ze had nog een zoon die kwam haar wel eens opzoeken, maar die zei nooit iets tegen ons. Mevrouw Lint was tegen ons altijd heel lief, we mochten dan bij haar op visite komen als we dat wilden. En als we er dan waren dan vroeg ze zomaar vijf keer achter elkaar of we al een koekje hadden gehad als je hem dan net op had!
Vandaag hadden we op school ons rapport gekregen. Gelukkig, allemaal g-tjes en een paar rv, en een v. 'Dat is mooi' bedacht ik me, dan krijg ik vast veel centjes thuis want papa en mama gaven altijd een centje als je een goed rapport had. Toen ik thuiskwam had mama voor iedereen soep gemaakt, kippensoep met veel vermicelli. Wij eten allemaal hetzelfde als de oude mensen in huis. Ik zette mijn fiets tegen de zijkant van het huis en zei ‘Mam ik heb mijn rapport!’. Mama zette de keukendeur open en ik spurtte het kleine trappetje op wat uit drie treden bestond. ‘Oh dan kan jij mooi de soep rondbrengen als ik jouw rapport bekijk’ zei ze. Ik stapte de drempel over en smeet m’n jas op de eettafel in de hoek. ‘Op de kapstok!’ zei mama. ‘Ik heb het karretje in de lift gezet Geis(semeis), breng het maar even boven’. Ik klopte op mevrouw Fijn haar deur maar wist vantevoren al dat ze nooit zou zeggen ‘kom maar binnen’ want ze hoorde niks, dus ik opende de deur en zette haar soep op haar tafel. ‘Mevrouw Fijn ik heb soep neergezet voor u’ zei ik. ‘Lekker’ zei ze, en ik zette de vaart erin om mevrouw Lint haar soep te brengen. Ik klopte op haar deur en ze deed open. ‘Oh, eten?? Dat heb ik net op!’ zei ze verbaast. ‘Nee mevrouw Lint dat kan niet, mama heeft het nog maar net klaar’ zei ik tegen haar. Ik zette ook haar bord op haar tafel en trok de deur achter me dicht terwijl ik mevrouw Lint nog hoorde prevelen ‘oh lekker, groentesoep’. Toen ik beneden kwam zei mama ‘nou nou Carrem wat een schitterend rapport’ ik ben trots op je. Ze pakte haar zwarte portomonee, zo’n zwarte van heel zacht geworden leer met een goudkleurig klipje bovenaan. ‘ Kijk es, een gulden’.
Intussen was Natas thuisgekomen van school. ‘Zal ik Boeffie ff uitlaten mama’ zei ze. Boeffie was onze blonde bouvier, hij was nog maar een kleuter. ‘Ja doe dat maar’ zei ze. Waarop ze meteen zei ‘zeg Carrem wil jij de afwas even halen boven?’ . ‘Oh ja’, zei Natas ‘ik heb ook m’n rapport gekregen, wacht ff, ik heb een idee’ . Natas legde de hondenriem opzij en liep naar haar kamer om haar rapport uit haar tas te vissen. ‘Hee mama er hangen allemaal gore vette vlieders tegen m’n ramen!’ riep ze. Mama en ik stapten Natas haar kamer binnen en inderdaad, er hingen allemaal vette kledders tegen het raam met stukjes erin. ‘GADVER’ zei ik, ‘wat is dat??’. ‘Goed’ zei mama droog, ‘ik geloof dat mevrouw Fijn haar soep niet zo lekker vond’ en ze liep de kamer weer uit. Natas en ik gierden het uit en met tranen over m’n wangen van het lachen stapten Natas en ik de lift in met het karretje. ‘Wacht ff, pak je rapport, zei Natas ineens, waarop we tegelijk de lift uit spurtten en ik mijn witte rapport (waarvan Natas de voorkant van had mogen illustreren op school) van de tafel griste. Tegelijkertijd stapte we de lift weer in en ik vroeg Natas’ waarom dan?’ ‘Wacht maar af, laat mij het woord maar doen’. Eenmaal boven reden we achterelkaar het karretje de lift uit en Natas stevende op mevrouw Fijn haar kamer af. ‘Lekker gegeten?’ zei ze. ‘Heeeerlijk, zeg maar tegen je moeder dat ze heerlijk gekookt heeft’. ‘Pffff ‘deed ik achter Natas haar rug. ‘SSttt’ deed ze zacht naar me met ingehouden lach. ‘Ja hoor, zullen we doen’. Nog voordat de deur dicht was stonden we op knieën te slaan van het lachen.
‘Hehe, zo nu gaan we naar mevrouw Lint’ zei Natas toen we weer een beetje bijgekomen waren. ‘Wie is daar?’ zei mevrouw Lint met haar hardste stem en ze trok met een zwier de deur open. Natas duwde me de kamer in en zei ‘wij zijn het en we hebben ons rapport gekregen, kijk maar!’. Aha dacht ik, dat is leuk, dat vind ze vast leuk om naar ons rapport te kijken. ‘Zooooooooooo, zei mevrouw Lint, dat is een mooi rapport en ondertussen gaf ik die van mij aan haar. Trots keek ik op naar Natas waarop ze me een klein duwtje gaf. ‘Moet je kijken wat er gebeurt’ fluisterde ze. Zooooooo’ zei mvr Lint weer, dat is een mooi rapport. ‘Eens kijken wat ik jullie kan geven daarvoor’. Ze pakte met een blij gezicht haar portomonnee, pakte haar lippenstift eruit en begon driftig haar lippen te stiften. En dus ook haar tanden..Natas en ik keken elkaar aan en ik kon het weer niet laten om in lachen uit te barsten. Mevr Lint hoorde me niet eens lachen, ze begon driftig in een ander portemonneetje te zoeken. Kijk eens zei ze, voor jullie beide een gulden voor jullie rapport.
Met een gezamenlijke grote grijns stapten we samen de lift weer in om vol trots beneden aan mama te vertellen dat we ieder een gulden hebben gekregen van mevrouw Lint. ‘Ach hebben jullie dat arme mens weer in de maling genomen’ zei mama terwijl ze druk in de aardappels in op het gasfornuis stond te prikken. ‘En waar is het karretje met de afwas?’ zei ze er haastig achter aan. ‘Ga m es halen ik heb hem nodig voor de volgend gang, hup opschieten!’. Natas en ik keken elkaar aan en dachten aan precies hetzelfde; op het karretje lag ook ons rapport, aha, weer naar mevrouw Lint! ‘Mevrouw Lint, wij zijn het‘ zei Natas terwijl ze op de deur klopte. We hoorde haar al op de gang zingen, 'LALALALALAAAALA'. Met een grote zwaai trok ze de deur weer open. ‘Ah’, zei ze, eten, lekker!’. ‘Nee’ zei ik’ we komen het karretje halen met de afwas en ons rapport.’. ‘Jullie rapport?? Mag ik die ook eens zien??’. ‘Tuurlijk’ zei Natas,’kijk!’. ‘Nou ik zal eens even kijken wat ik aan jullie kan geven!’ en ze dook weer haar portemonneetje in. ‘Kijk eens, voor ieder een gulden’. Met toch wel een beetje rotgevoel stapten we beneden de lift uit, en Mieke die er inmiddels ook was zei tegen ons ‘kunnen jullie meteen de kar weer mee naar boven nemen om het volgende eten te brengen? Goh hebben jullie je rapport gekregen? Die kunnen jullie wel boven laten zien dat vinden die dames alleen maar leuk.’ ‘Tjee, zeggen Natas en ik tegelijk, ‘das een goed idee!!!’